1968, Denizli. Rotterdam ve İstanbul’da yaşıyor.

Kışkırtıcı, rahatsız edici, nüanslı ve sofistike: Bu nitelikler, sanatçı Hatice Güleryüz’ün işleri ile ilgili ilk akla gelenler. Bunlar aynı zamanda nazik bir merak ve “hayır”ı cevap kabul etmeyen çelik gibi sert bir tabiatın göçebe gezginlik yılları ile karışımından güçlükle kazanılmış tanımlar. Güleryüz’ün, film, fotoğraf ve yazılarına tekrar tekrar koyduğu işaret, gerçekte kahkaha, korku ve öfke ile boyanmış olmasına karşın, bir bıçağın kalpte oluşturduğu onulmaz derinlikte bir kesikten ya da kafadaki bir mermi yarasından ziyade, sokaklarda esen aceleci bir rüzgarın izlerine daha yakın bir nitelik taşımaktadır. Sonsuza kadar, hayatın ne bu, ne de öteki bölgelerine hapsolmuş Güleryüz’ün çalışması, eş zamanlı olarak hem yabancı, hem alışılmış, hem duyumsal, hem pornografik, hem utangaç, hem cesur, hem yüzey, hem katman, hem tarih, hem şu an olarak tanımlanabilir. “Tuhaf Yakınlıklar” bir yolculuk; onun ve bizim yolculuğumuz. Bu çılgın, acımasız, dünyevi, değişken, zeki ve batıl kentin, zaman içinde renkle şifrelenmiş ve bütün meraklı, göçebe ve gezginlerin doğru bildiklerini hünerlice anlatan işaret izlerinin yolculuğu: Hepimiz yalnızca yuvamıza ulaşmak istiyoruz (Yuva diye bir şey yok).

Johnny Golding

GARANTİ BİNASI