1966, Kirchheimbolanden. Berlin’de yaşıyor.

Eric Göngrich 2000 yılından beri çeşitli aralıklarla İstanbul’a gelip, bazen altı aya kadar uzayan sürelerle kalıyor. Kentte yürüyerek gezip gördüğü yerlerin sayısı burada yıllardır yaşayan bir çoğumuza göre çok daha fazla. Mimarlık temeli olan Göngrich, insanların mekân yaratma ve kullanım şekilleriyle ilgileniyor ve enstalasyon ve fotoğraf gibi çeşitli malzemelerle çalışarak mekânların içinde yeni mekânlar tanımlıyor. 5 no’lu Antrepo binasındaki enstalasyonu için İstanbul’un tepelerini ve vadilerini andıran prizma biçiminde tahta bir yapı inşa etti. Yapının etrafını İstanbul’un küçük ölçekte çizimleri, diaları ve yansıtılan görüntüleri sarıyor. İşe bakıldığında yavaş yavaş netleşen şey, yapıların ve binaların bir tipolojisini oluşturmanın imkansızlığı. Bir restoranda üstüste dizilmiş ekmeklerden mimariye kadar değişen önerilerin çeşitliliği şaşırtıcı; varolan modellerden sapmalar ise sonsuz. Göngrich’in daha önce İstanbul üstüne yaptığı işlerde gözlemlediği gibi bu şehir, küçükten büyüğe mekânların ve yapıların önce gelen model ve gelenekleri hiç umursamayarak yaratıldığı bir yer. Şu açık ki bütün bunlar – geçici olarak yerleştirilen bir şey, bir su şişesini betonla doldurup içinden metal bir çubuk çıkarılarak yapılan “Park Edilmez” tabelası, aceleyle yazılmış bir mesaj, bir binaya sonradan eklenen gelişigüzel bir parça veya bir defaya mahsus ortaya çıkan binalar, kaldırımlar, pencereler ve çatılar – bir mimarın, bu durumda Göngrich’in kendisinin, neler yapabileceğine dair çarpıcı bir envanter oluşturuyor.

ANTREPO NO:5